29-31 Mart 1921 – Vecihi Hürkuş Anlatıyor

29-31 Mart 1921

Savaş hamlelerinin muhiti kavurduğu acı günlerdi. Hasmın şiddetli saldırışları karşısında, varlığını yurduna siper eden Türk gençleri, en çok sevdiği bir şeyi, kendi gözünden kıskanır gibi döğüşüyor, müdafaasından eritici bir alev fışkırıyordu. Bu mahşer zeminini bence ne tasvire imkân var, ne de mevzu itibariyle sadede yeri var. Hususiyle bu bahiste basılmış zengin ve değerli eserler vardır. Bu sebeple hatıralarım arasında bu mevzua kısaca temas ederek geçerken, pek çok defalar şahit olduğum şu döğüş manzarasını satırlarım içine sıkıştırmaktan kendimi alamıyorum:

Hakiki cehennem sahnesi olan bu yerleri, ben çok alçak bir irtifadan dolaşırken, bir günde dört beş defa elden ele geçmiş toprak oyuklarında ve kanlara bulanmış insan cesetleri üzerinde, yüzlerce askerin süngü süngüye boğuştuklarını görmüştüm. Derin bir kin ve ihtirasla gördüğüm bu çetin sahneler karşısında, ekseriya coşar ve hırsımı düşman siperlerinin gerilerindeki istinat kuvvetlerinden alırdım. Esasen en büyük zevkim, bu suretle yer kuvvetlerimize yardımdı. Bununla beraber, zemine yakın uçmak da bana ayrı bir zevkti. Çünkü böyle bir uçuş, hem hedefleri iyi görmeğe, hem de her zuhur eden fırsattan istifade ederek düşman üzerine saldırmağa yarıyordu.