SIRADAN BİR UÇAK…
Yapılan, sıradan bir uçaktı.
Bir öğretmen, Ortaokul Türkçe Öğretmeni.
Muğla’da.
Duymuştur, merak eder, araştırır ve bulur. Vecihi Hürkuş’la ilgili bilgileri.
Yetmez. Yetinmez. Kızları Gönül Hürkuş Şarman ve Sevim Hürkuş Maxson tarafından 2000 yılında yayınlanan “Bir Tayyarecinin Anıları” kitabını okumak ister, araştırır. Kitabı edinir. Önce heyecanla, sonra sindire sindire okur kitabı.Okumak da yetmez. Anlatmaya başlar öğrendiklerini.
Önce çocuklarına…
Öğretmendir. Öğrenmek ve öğrendiğini paylaşmak hem işidir hem aşkı.
Anlatır Vecihi Hürkuş’u, anlatır planlarını, yaptıklarını.
Ders gibi işler ince ince. Anlattıkça çocuklarının gözlerindeki parıltının ateşe döndüğünü görür.
Çocukları da çok sevmiş, çok saygı duymuşlardır Türk havacılık tarihinin öncüsüne.Ama sevmek, ama saymak lafla olmaz. Önemli olan onun için çalışmaktır.
Bir şey yapmalı. Ne yapabiliriz ki der öğretmen.
Bitirmenin yarısı olan “başlamak”tır kararı.Öğretmen öğrenir ki Vecihi Hürkuş’un yaptığı, 28 Ocak 1925 tarihinde ilk uçuşunu yapan VECİHİ K-VI tayyaresinin (uçağının) ahşap modeli olduğunu görür araştırınca.
Maketin gelişini neredeyse her gün sorarak bekler. Kargo gelince heyecanla hemen montajı yapılır.
Öğretmen, izin alarak VECİHİ K-VI (K-6) ahşap maketini okulun koridoruna asar.
Çalışma başlamıştır. Hazırlık yapan öğrenciler, derste sunum yaparlar. Öğretmenleri Bir Tayyarecinin Anıları kitabını okumuş, detaylı bilgiler vermiştir.
Önce merak etmek, araştırmak ve öğrenmek gerekir, sonra üretmeye başlamak.
Okulun koridorunda bir VECİHİ K-VI vardır. Ahşaptan yapılmış bir makettir. Onu büyütmek isterler. Onlar da bu maketi yapmalıdır. Ama nasıl?
Onlar da bir VECİHİ K-VI maketi yapamazlar mıydı?
Elbette yapabilirlerdi ve yaptılar…
Ahşaptan bir VECİHİ K-VI yaptılar. Hem de ahşap bir model.
Nasıl mı?
Okulda kullanılamaz durumda bir öğrenci sırası vardı. İzin aldılar sıra için.
Öğretmenleri ile maketin boyutunu büyüttüler. Çizdiler.
Kesim işini, daha bizim için erken diyerek büyüklerine bıraktılar ne de olsa tehlike söz konusuydu.
Kesim tamamlandı. İş uçağı boyamaya kalmıştı. Onu da el ve iş birliği ile boyadılar. Vecihi Hürkuş gibi uçağı milli renklerimizle boyadılar.
Kanatlar, gövde, kuyruk hazırdı artık.
Bir de pervane yaptılar ki, rüzgâr alınca dönsün uçacakmış gibi.
Uçak tamamlanmıştı. Uçağın aslında kuyrukta tekerlek yoktu ama onlar kuyruğa da tekerlek koydular. Bir gün uçacak olursa bugünkü pistlerde uyum sağlasın diye…
Ahşap maket hem kendi ekseni etrafında dönüyordu artık hem de rüzgârda pervanesi dönüyordu.
Âtıl durumdaki sıradan, bir uçak, hem de bir VECİHİ K-VI yapılmıştı düşünce ve el birliğiyle…
Okul kapısının girişine yerleştirildi gururla.
Türkçe öğretmenimiz Sayın Kadir KESKİN’in düşüncesi, girişimi ve emekleri, yöneticilerin oluru ve desteğiyle,
Muğla’da, Kavaklıdere,
Menteşe Ortaokulu’nda,
Bir VECİHİ K-VI uçağı var.
İşte bir “Sıra”dan yapılan, ama asla sıradan olmayan bir uçak…
Okulumuzu, öğretmenlerimizi, öğrencilerimizi sevinçle sevgiyle kutluyor ve yüksek başarılar diliyoruz.
TVHMD adına,
Yönetim Kurulu Başkanı
Bahadır GÜRER
Menteşe ortaokuluna hocamıza mail attım ve saygılarımı sundum.
Muğla Kavaklıdere Menteşe Ortaokulu öğrencilerini ve Kadir Keskin Öğretmenimizi emekleri için gönülden kutluyoruz, harika bir iş başarmışlar Vecihi Bey görseydi ne kadar mutlu olurdu